সিন্ধু, এখনি প্ৰগল্ভা নৈ..

যেতিয়া কোনো নাছিল

তাত আশে-পাশে

আতুৰ প্ৰতীক্ষাৰ বাহিৰে

প্ৰগল্ভা নৈখনে

বিচাৰি আছিল

অকণি গোপন নিৰ্জনতা ,

এন্ধাৰৰ গহন তলিত

স্পন্দিত হৈ আছিল

একেই প্ৰতীক্ষিত সুখ ,

অলৌকিক আছিল

সেই সকলোবোৰ ,

এখনি প্ৰগল্ভা নৈ

এনেদৰে ৰূপান্তৰিত হোৱা

এগৰাকী আতুৰা নায়িকালৈ

আৰু আৰক্ত হৈ পৰা

নিৰ্লজ্জ দহনত,

তেনেকুৱাতে

নিৰ্বস্ত্ৰ

সূৰ্য নামি অহা

নৈৰ পানীলৈ ,

ইচ্ছিত অন্ধকাৰৰ

নিজান গভীৰতাত

সন্ধ্যা বিৱশ হৈ পৰা ,

সেই দিব্যক্ষণবোৰত

কোনো নাছিল

তাত আশে-পাশে

টানি লোৱা উশাহবোৰৰ বাহিৰে ,

ঘোৰ আসক্তিৰ দৰে

টানি থোৱা

তাঁৰত

দেহ সাধনা কৰি আছিল বতাহে…..

 

মূল: সতীশ জয়চৱাল

অনু: ডঃ মাখন লাল দাস